Ben "İyi" Bir İnsan Mıyım?

Kısaca “değilim”.

Ama bu cevabım artık geçmişte kaldığını deneyimlediğim “bende bir sorun var” inancından bağımsız.

35 senelik depresyondan da bağımsız bu.

Bana çoğunlukla düşman olmuş ve şimdilerde yeniden bir organ olarak tanımaya başladığım beynimle de ilgili değil.

Yani kendime ne nefret duyuyorum, ne küçümsüyorum bunu derken.

Ben iyi bir insan değilim.

Çünkü ben kötü bir insan da değilim.

Bence bizim bu konuda 2 farklı inancımız var ve farklı anlarda kendini gösteriyor.

Bazen kendimizin “kötü” olduğuna inanıyoruz.

Bu eğer nevrotik bir yapımız varsa daha da belirginleşebiliyor.

“Kötüyüm” çünkü yapabileceğim onca iyi şey varken yapmıyorum.

Hayatımdan çok sıkılıyorum, yapayalnızım, insanları hep üzüyorum, sağlıklı değilim, güzel görünmüyorum ve bunların hepsi benim suçum.

Abartıyorum tabi ki.

Ancak bu düşünce ve inançlar bir kategori.

Bu kategoriye girdiğimizde ise bu inançları besleyen verileri görmeye başlıyor beyin dediğimiz organ.

Burdan cehennemin farklı katmanlarına doğru yolculuğumuz devam ediyor.

Bunun dışında kalan anlarda “iyi” olduğumuza inanıyoruz.

Genellikle herhangi bir erdem gerektirmeyen ve otomatikleşmiş davranışlarımızı yaparken mesela.

Dışarıdaki dünyada herhangi bir “tetikleyici” bulamadığımızda.

Beklentimiz dışında bir şeyler olmadığı sırada.

Bazen öyle olaylar oluyor ki bizim gibi “iyi” bir insanın başına böyle şeylerin nasıl gelebileceğine şaşırıyoruz.

Biz “iyi” insanlıkta bu kadar ilerlemişken birilerinin bize gelip nasıl haksızlık yapabileceğine şaşırıyoruz.

Hatta nasıl olur da benimle uyuşmayan fikirlere sahip olurlar?

Nasıl benden farklı bir şeye inanabilirler?

Ben bu kadar iyiyken herkes benden nasıl bu kadar farklı olabilir?

Benim gibi olmalılar!

Peki iyi insan nedir? Kimdir?

Öncelikle iyi veya kötü insan tanımlamaları “durağan” bir dil örüntüsüne sahip olduğu için doğanın süreçlerle işleyen yapısına yabancıdır.

Bir insanın “iyi” olduğunu kabul ettiğimizde dahi bir sonraki anda da “iyi” olacağını bilemeyiz.

Ege dürüsttür. Tamam ama bir sonraki cümlemde yalanı tercih etmeyeceğimi kim bilebilir?

Ya da farkında olmadığım bir sürü yanlış şeyin doğruluğuna inanıyorsam ne olacak?

Amacım iyi bir insan olmak!

O çok iyi bir insandır!

Bütün bunların biraz daha fazla irdelemeye vakti ve enerjisi olmayan vizyonların ürünü olduğunu görüyorum ve benim için bu tanımlamalar tamamen anlamını yitirmiş durumda.

Bir insanın “iyi” olmasının veya onun “iyi” biri olduğu inancının altı boştur.

Yani bu iletileri anlıyor gibi oluruz fakat yakından bakıldığında pek de birşey ifade etmedikleri anlaşılır.

İyi biri olduğuna inanıyor olabilirsin.

Kötü biri olduğuna da inanıyor olabilirsin.

Her iki inancı da destekleyici bir sürü veri bulabilirsin.

Daha korkuncu, her ikisini de yanlışlayan bir sürü örnek bulabilirsin.

Bunun “boş” bir iş olduğunu anlıyor musun?

Amacım biraz olsun bu inancı terk etmen için sana ilham olabilmek.

Peki ne yapalım?

İnsanlaşalım diyorum.

Cehenneme giden yol iyi niyet taşlarıyla döşelidir.

Erdemli olduğuna inandığım şeyleri yapmaya devam ederim.

Fakat bunun dahi bir inanç olduğunu bilirim.

Çünkü herşeyi bilemeyeceğimi bilirim.

Ne de olsa tanrı değilim.

Eğer bu görüşü değerli bulduysan bu mektubu bir arkadaşınla paylaşarak bana anlamlı bir destek vermiş olursun. (Yazının linki)

Mektuplarımı haftalık olarak almak için bültenime üye ol.

Bu ve buna benzer içerikler için beklerim:

🎙️ Spotify: Ege Yağız

▶️ Youtube: Ege Yağız

✖️ X (Twitter): @egeyagiz

🤳 Instagram: @egeyagiz